Systemy zapewniające stałe dostarczanie energii elektrycznej stosuje się w celu zabezpieczenia wybranych odbiorników przed zakłóceniami w sieci elektroenergetycznej oraz awariami skutkującymi odcięciem zasilania. Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwa jest skuteczna ochrona występujących w budynku instalacji i urządzeń.
Zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa energetycznego budynków jest obecnie koniecznością. Wykorzystanie systemów zasilania gwarantowanego to skuteczny sposób zagwarantowania ciągłości w dostawie energii na wypadek sytuacji awaryjnej, związanej z wystąpieniem zakłóceń w sieci elektroenergetycznej lub nieprzewidzianych przerw w zasilaniu.
Źródłem problemów mogą być takie zjawiska, jak: zaniki zasilania, zapady napięcia, przepięcia, długotrwałe obniżenie lub podwyższenie amplitudy napięcia, szumy linii, przepięcia łączeniowe, wahania częstotliwości czy zakłócenia harmoniczne. Ryzyko wystąpienia lokalnej lub nawet poważnej awarii zasilania, skutkującej długotrwałym brakiem energii, jest relatywnie duże i stanowi realne zagrożenie w każdym systemie energetycznym.
Już nawet kilkuminutowy brak zasilania lub zanik fazy może w znaczący sposób zakłócić prawidłowe funkcjonowanie obiektu, nie wspominając o często ogromnych kosztach związanych z jego przywróceniem. Żeby nie dopuścić do takiej sytuacji, współczesne budynki wyposaża się w systemy zasilania gwarantowanego, opartego na akumulatorowych zasilaczach bezprzerwowych, zwanych UPS-ami (Uninterruptible Power Supply) oraz agregatach prądotwórczych.
Zasilanie awaryjne służy do zabezpieczenia takich instalacji i urządzeń w budynku, jak np.: zasilanie oświetlenia awaryjnego i ewakuacyjnego, zasilanie systemów tryskaczy, klap dymowych i SAP, zasilanie urządzeń i sieci IT, zasilanie sterowania systemem automatyki budynkowej, zasilanie sterowania wind, drzwi, bram wjazdowych i garażowych, zasilanie specjalistycznych urządzeń (np. medycznych), zasilanie systemów grzewczych budynku czy systemu HVAC oraz zasilanie systemu monitoringu.
Uogólniając, ciągłość zasilania, zwłaszcza w inteligentnych budynkach, jest szczególnie istotna w kontekście prawidłowej pracy wszelkiego rodzaju odbiorników o kluczowym znaczeniu, a także układów wykonawczych i sterujących.
Dotyczy to również inteligentnych domów. – Choć wielu konsumentów zna już korzyści wynikające z wdrożenia systemów automatyki domowej, wciąż brakuje wiedzy dotyczącej prawidłowego zabezpieczenia takich urządzeń – wyjaśnia Marek Bigaj, prezes zarządu w firmie EVER. – Sterowniki i elementy wykonawcze inteligentnego domu do prawidłowego funkcjonowania wymagają ciągłego i niezaburzonego zasilania. Bez odpowiedniego rozwiązania, zapewniającego właściwe parametry takiego zasilania, dom pozostanie „inteligentny” tylko do momentu wystąpienia awarii, często kosztownej w skutkach.
RYNEK W LICZBACH
Według działającej na rynku globalnym firmy doradczej Frost & Sullivan nasz kraj należy do bardzo obiecujących rynków dla producentów systemów zasilania gwarantowanego. Z analizy wspomnianej firmy wynika, że w Polsce, podobnie jak w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej, segment tych rozwiązań prężnie się rozwija. Zdaniem Frost & Sullivan wartość polskiego rynku UPS-ów w 2012 r. kształtowała się na poziomie 56,6 mln dol. Zgodnie z przewidywaniami firmy do 2017 r. wartość ta ma wzrosnąć do 77,4 mln dol. Nasz krajowy rynek systemów UPS to głównie centra danych oraz sektor infrastruktury publicznej.
Jeśli chodzi o światowy rynek zasilaczy awaryjnych, przeznaczonych do podtrzymania zasilania w dużych centrach danych, to – powołując się na badania przeprowadzone przez Frost & Sullivan – w 2017 r. jego wartość wyniesie 4,55 mld dol., natomiast w mniejszych centrach danych – będzie ona oscylowała w granicach 2,76 mld dol.
TRZY RODZAJE ODBIORÓW
Systemy zasilania awaryjnego – z definicji – to urządzenie lub układ urządzeń służących do ochrony wybranych odbiorników przed zakłóceniami zasilania z sieci energetycznej. W budynkach inteligentnych ich zastosowanie jest szczególnie istotne ze względu na zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu w użytkowaniu takich obiektów.
Złożoność procesów zachodzących w budynkach przekłada się na wzrost liczby podmiotów zainteresowanych bezpieczeństwem zasilania różnych podsystemów. Dotyczy to elementów systemu kontroli dostępu do budynku (np. drzwi, bramy wjazdowe, żaluzje antywłamaniowe), a także instalacji związanych ze sterowaniem windami, oświetleniem awaryjnym i ewakuacyjnym, monitoringiem, zasilaniem systemów tryskaczy, klap dymowych i systemów przeciwpożarowych. Coraz więcej uwagi poświęca się także zapewnieniu ciągłości pracy serwerów i komputerów (przede wszystkim w kontekście bezpieczeństwa danych), a także zasilaniu specjalistycznych urządzeń, np. medycznych.
W opinii Mariusza Zielińskiego, szefa wsparcia technicznego z firmy Comex, praktycznie każdy inwestor już na etapie budowy czy modernizacji obiektu planuje szereg instalacji związanych zarówno z łatwością obsługi powstającego obiektu, jak i jego bezpieczeństwem. Przykładem takich najbardziej powszechnych instalacji w nowych budynkach są: zarządzanie systemem ogrzewania, automatyka pracy rolet okiennych antywłamaniowych przy wejściu/wyjściu z budynku, sterowanie napędami bramy garażowej/wjazdowej, system monitoringu obiektu, sygnalizacja pożaru itp. Niewątpliwie każdy z tych systemów, podnoszących komfort użytkowania, wymaga odpowiedniej instalacji zasilającej, wcześniej zaplanowanej i przemyślanej.
Również zdaniem Jarosława Piotrowskiego, inżyniera sprzedaży ds. klientów kluczowych z firmy Telzas, bezpieczeństwo jest bardzo ważne, ale równie istotne są kwestie kosztów przestoju przy braku ciągłości zasilania, ewentualnych awarii urządzeń spowodowanych zakłóceniami występującymi w sieci elektroenergetycznej, czy chociażby przeznaczenia samego obiektu i możliwości ekonomicznych inwestora. Biorąc te wszystkie aspekty pod uwagę, już na etapie projektowania powinna zostać określona lista odbiorników, które wymagają zapewnienia zasilania gwarantowanego.
Najczęściej odbiory klasyfikuje się w trzech kategoriach:
- krytyczne, nietolerujące żadnych zakłóceń czy przerw w zasilaniu; należą do nich: sieci komputerowe, systemy telekomunikacyjne, systemy automatyki i sterowania, urządzenia medyczne itp.,
- odbiory, dla których kilkunastosekundowy zanik napięcia nie stanowi zagrożenia, a których zasilanie musi być rezerwowane ze względu na ich znaczenie w systemie: oświetlenie, klimatyzacja i wentylacja, pompy, windy itp.,
- bez znaczenia strategicznego dla obiektu, niewymagające specjalnych warunków zasilania, czyli wszystkie pozostałe, niezakwalifikowane do żadnej z powyższych grup.
W zależności od wagi i znaczenia danych odbiorów dobierane są różne rozwiązania systemów zasilania awaryjnego.
WYMAGANIA PRAWNE
Zasadniczy wpływ na wybór systemu zasilania awaryjnego mają przede wszystkim przepisy prawne, których przestrzeganie gwarantuje odpowiedni poziom bezpieczeństwa eksploatacyjnego danego budynku bądź obiektu. Przy czym szczególne wymagania w kwestii zasilania awaryjnego muszą spełniać przede wszystkim obiekty użyteczności publicznej, budynki wysokie (powyżej 25 metrów) i wysokościowe (powyżej 55 metrów) oraz budynki o przeznaczeniu specjalnym. Współczesne budynki wysokie i wysokościowe, szpitale i kliniki, budynki edukacyjne, hotele, restauracje, obiekty sportowe i galerie handlowe cechuje duże zapotrzebowanie na energię elektryczną. Wymaga się od nich dużej niezawodności, zasilania dwustronnego, a nawet awaryjnego z własnego agregatu prądotwórczego.
Budynek, w którym zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej, oraz wyposażać w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne). W budynku wysokościowym jednym ze źródeł zasilania powinien być zespół prądotwórczy. Zapis ten zawarty jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2002 r. nr 75, poz. 690, ze zm.).
Jeśli chodzi o np. obiekty hotelowe, to – zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie – muszą one być wyposażone w zasilanie awaryjne, które pozwoliłoby, w przypadku awarii ogólnego systemu zasilania elektrycznego, na kontynuowanie pracy urządzeń i elementów wyposażenia bezpieczeństwa, w szczególności: oświetlenia awaryjnego, systemów alarmowych oraz systemu sygnalizacji pożarowej. Dwustronne zasilanie energetyczne lub awaryjny agregat prądotwórczy to rozwiązanie konieczne w obiektach hotelowych powyżej: 150 jednostek mieszkalnych (obiekty 5-gwiazdkowe), 200 jednostek mieszkalnych (obiekty 4-gwiazdkowe) lub 300 jednostek mieszkalnych (obiekty 3-gwiazdkowe). Warto dodać, że pod pojęciem jednostki mieszkalnej rozumie się zespół pomieszczeń występujących w części pobytowej, składający się z: pokoju mieszkalnego, przedpokoju, węzła higieniczno-sanitarnego i innych uzupełniających elementów (balkony, loggie, aneksy kuchenne, jadalnie itp.).
Przykładem obiektu wymagającym zastosowania dwustronnego zasilania elektroenergetycznego z sieci są również szpitale. W razie wystąpienia awarii lub wyłączenia jednej z głównych linii zasilających prąd może być dostarczany przez drugą. Co istotne, rezerwowym źródłem zaopatrzenia szpitala w energię elektryczną powinien być agregat prądotwórczy wyposażony w funkcję autostartu, zapewniający co najmniej 30% potrzeb mocy szczytowej, a także urządzenie zapewniające odpowiedni poziom bezprzerwowego podtrzymania zasilania. Wymóg ten jest zawarty w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą.
Należy mieć świadomość, że średniej wielkości szpital potrzebuje ok. 505 kW mocy, a placówka z kilkunastoma salami operacyjnymi – powyżej 1,5 MW. Może w nim pracować jednocześnie kilka tysięcy urządzeń pobierających prąd – począwszy od pogrzewacza do wody, komputera, RTG, USG, kończąc na aparaturze medycznej zainstalowanej na bloku operacyjnym
do monitorowania parametrów chorego w czasie zabiegu. Zważywszy na to, nietrudno wyobrazić sobie, do jakiej tragedii może doprowadzić nawet krótkotrwały brak energii.
ATRAKCYJNOŚĆ NOWOCZESNYCH BIUR
Oprócz wymagań prawnych na wybór systemu zasilania mają również wpływ możliwości finansowe inwestorów, którzy nierzadko decydują się na dodatkowe inwestycje, podyktowane chęcią zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Przykładem są nowoczesne biurowce. Dla najemców tego typu obiektów bezpieczeństwo energetyczne jest kluczową kwestią – przede wszystkim ze względu na pracę w rozproszonym środowisku IT i przechowywanie ważnych informacji na serwerach zewnętrznych. Brak prądu oznaczałby przestój biura oraz ogromne straty z tym związane. Natomiast na skutek wahań prądu mogłoby dojść do uszkodzenia lokalnej infrastruktury IT, co wiązałoby się z całkowitym zatrzymaniem produkcji czy usług. Dlatego też – zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – chcąc uniknąć znacznych strat materialnych będących następstwem zaniku napięcia w elektrycznej sieci zasilającej, należy taki budynek zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej.
RÓŻNE TYPY ZABEZPIECZEŃ
W zależności od potrzeb klienci mogą wybierać spośród następujących dodatkowych źródeł zasilania:
- indywidualny zasilacz UPS – przeznaczony do pojedynczych odbiorników lub grupy odbiorników mniejszej mocy, stosowany np. do podtrzymania zasilania komputerów osobistych;
- centralny zasilacz UPS – zabezpiecza grupę urządzeń, np. urządzenia w serwerowni lub centrali telefonicznej;
- agregat prądotwórczy – znajduje zastosowanie w przypadku dłuższych przerw w zasilaniu i jest przeznaczony do odbiorników tolerujących chwilowy zanik napięcia, np. chłodnie magazynowe, urządzenia wentylacyjne. Agregaty mogą być wyposażone w układ SZR (samoczynnego załączania rezerwy), zapewniający automatyczne włączanie urządzenia po zaniku napięcia i wyłączanie po powrocie napięcia z głównego źródła zasilania;
- układ hybrydowy (układ UPS/agregat) – stanowi połączenie systemu UPS, agregatu oraz automatyki sterującej. Układ ten zapewnia: bezprzerwowe zasilanie urządzeń elektrycznych podczas długotrwałych zaników napięcia, przełączenie zasilania w sposób niezauważalny dla odbiornika oraz możliwość długotrwałej autonomicznej pracy przy braku napięcia w głównym źródle zasilania;
- układ specjalizowany – ten typ zabezpieczenia stosowany jest w obiektach o wysokim stopniu specjalizacji (np. w elektrowniach, stacjach rozdzielczych). Na systemy tego typu mogą składać się: zasilacze buforowe, prostowniki, falowniki, przekształtniki, baterie akumulatorowe, agregaty prądotwórcze oraz automatyka sterująca. Konstrukcja układu jest indywidualnie dopasowana do potrzeb procesu, który jest rezerwowany.
ZASADA DZIAŁANIA UPS-ÓW
Zadaniem zasilacza UPS jest zapewnienie ciągłości dostaw energii elektrycznej do wybranych urządzeń w przypadku jej krótkotrwałego zaniku w sieci zasilającej. Zasilacz ten jest także źródłem zasilania podczas procedury uruchomieniowej agregatu. Co istotne, UPS-y są nie tylko stosowane w przypadku całkowitego braku zasilania, co ma miejsce np. podczas zimowych i letnich awarii bądź też przy planowanych wyłączeniach prądu, ale wykorzystywane są również w trosce o jakość dostarczanego do urządzeń napięcia. Z uwagi na to, że wiele nowoczesnych odbiorników negatywnie reaguje na zmiany wartości dostarczanej energii, odpowiednie zabezpieczenie przed awariami nabiera szczególnego sensu.
W momencie wystąpienia zakłóceń parametrów sieci elektroenergetycznej lub całkowitego zaniku napięcia zasilającego następuje pobór energii z baterii akumulatorów. W zależności od pojemności baterii i mocy odbiorów zasilacz UPS jest w stanie podtrzymać napięcie nawet do kilkudziesięciu godzin.
W opinii Mariusza Zielińskiego w większości przypadków systemy inteligentnego zarządzania budynkiem wymagają niewielkiej mocy do ich zasilania, w związku z czym wystarczająca jest instalacja jednofazowa 230 V/50 Hz. Taki sposób ich zasilania powoduje dość duże możliwości w wyborze urządzenia zasilającego oraz wymaganej autonomii jego pracy.
Do bardziej zaawansowanych systemów i dużych obiektów stosowane są UPS-y trójfazowe o mocach wynoszących od 10 do 100 kVA lub więcej. Tego typu urządzenia są w stanie zagwarantować bezpieczeństwo zasilanych urządzeń, takich jak: wentylatory oddymiające, windy, oświetlenie ewakuacyjne lub też urządzenia medyczne podtrzymujące funkcje życiowe organizmu.
– Ilość zastosowań systemów zasilania gwarantowanego z użyciem UPS-ów jest praktycznie nieograniczona, a skutki związane z jego brakiem dość łatwe do wyobrażenia i skalkulowania – podkreśla Mariusz Zieliński, ekspert z firmy Comex.
OFFLINE, LINE-INTERACTIVE LUB ONLINE
Zasilacze awaryjne UPS zwyczajowo dzieli się na trzy grupy: offline, line-interactive oraz online.
Najbardziej popularne są zasilacze wykonane w topologii offline. Tego rodzaju zasilacz podczas pracy z poprawnie działającą siecią zasilania zasila bezpośrednio z niej chronione urządzenia, jednocześnie mierząc parametry zasilania i ładując wewnętrzne akumulatory. Podczas nadmiernego obniżenia, zaniku czy wzrostu napięcia w sieci zasilającej zasilacz przechodzi na pracę awaryjną. Wówczas uruchamia swój wewnętrzny falownik (zasilany akumulatorami), generując na wyjściu napięcie przemienne 230 V, jednocześnie odłączając się od wadliwej sieci zasilającej. Zasilacze te znajdują zastosowanie głównie w środowisku biurowym.
Z kolei w nieco bardziej zaawansowanych zasilaczach line-interactive transformator główny pełni podwójną rolę – pracując w układzie prostownika ładującego akumulatory (opcjonalnie również stabilizatora napięcia wyjściowego AVR) w trakcie pracy z poprawną siecią zasilającą oraz w układzie falownika podczas awarii zasilania. Zasilacze te stosuje się do ochrony sprzętu RTV, stacji graficznych oraz sprzętu IT w małych i średnich szafach serwerowych.
Jednak najbardziej zaawansowane są zasilacze awaryjne online, które gwarantują całkowitą separację zasilanych urządzeń od sieci zasilającej. Separacja ta następuje w wyniku podwójnego przetwarzania. Zmienne napięcie sieciowe 230 V przetwarzane jest na napięcie stałe, z którego jednocześnie ładowane są akumulatory, a następnie ponownie wytwarzane jest napięcie zmienne na wyjściu zasilacza o kontrolowanych parametrach. Co ważne, zmiany napięcia wejściowego nie mają bezpośredniego wpływu na napięcie wyjściowe.
Odmianą zasilaczy UPS, w szczególności online, są zasilacze redundantne. Uogólniając, są to zasilacze zwielokrotnione, w których jedna gałąź lub więcej są nadmiarowe. Przy wykorzystaniu ich nadmiarowości, tj. obciążaniu wyjścia np. 2/3 mocy, znacznie zwiększa się niezawodność systemu zasilania, gdyż uszkodzenie jednej gałęzi nie powoduje przerwy w zasilaniu.
ZALETY I WADY ZASILACZY ONLINE
W opinii użytkowników głównymi zaletami zasilaczy nadmiarowych online, stosowanych w systemie zasilania rozproszonego, są:
- bardzo duża niezawodność wynikająca z nadmiarowości,
- zerowy koszt instalacji w przypadku małych mocy,
- skalowalność (przyrost stanowisk – dodatkowy moduł zasilacza),
- wysoki stopień separacji od sieci zasilającej,
- szerokie zastosowanie ze względu na przebieg sinusoidalny,
- szybki start (możliwość wyłączania na noc – oszczędność energii i akumulatorów).
Do głównych wad tych zasilaczy należą:
- wysoka cena jednostkowa zasilacza,
- wysoka cena jednostki mocy (VA).
- głośna praca (szum wentylatorów).
W przypadku zasilaczy online, stosowanych w systemach centralnego zasilania, największymi wadami – oprócz wyżej wymienionych – są:
- ograniczona możliwość optymalizacji do-
- starczanej mocy (mały asortyment mocy),
- brak skalowalności (system zamknięty),
- konieczność stosowania wydzielonej instalacji elektrycznej,
- ograniczona możliwość optymalizacji czasu pracy,
- koszt wydzielonego pomieszczenia lub powierzchni (koszt klimatyzacji),
- duży koszt energii,
- stosunkowo duże koszty serwisu.
Zastosowanie zasilacza online w warunkach domowych może być – ze względu na duży hałas – rozwiązaniem bardzo uciążliwym dla domowników. Jeśli nie ma możliwości umiejscowienia go w osobnym pomieszczeniu, jest on przeważnie zastępowany przez zasilacz line-interactive lub offline.
NA CO ZWRACAJĄ UWAGĘ KLIENCI?
Oferta rynkowa zasilaczy awaryjnych jest bardzo szeroka. Klienci mogą wybierać spośród UPS-ów o zróżnicowanych parametrach. Jednak zasadniczymi czynnikami wpływającymi na wybór rozwiązania są przede wszystkim moc znamionowa i czas podtrzymania. Użytkownicy mają również wysokie wymagania dotyczące: jakości napięcia, częstotliwości wyjściowej, możliwości przeciążeniowych oraz niezawodności pracy całego systemu.
Z praktyki dostawców wynika, że dla sporej grupy klientów, szczególnie tych mających stosunkowo małą wiedzę o zasilaniu awaryjnym, jedynym kryterium nadal pozostaje cena. Jednak – jak podkreślają dostawcy zasilaczy awaryjnych – nie powinna być ona czynnikiem decydującym. Wybierając układ zasilania UPS, warto zwrócić uwagę na urządzenia renomowanych firm, które są wprawdzie droższe, lecz niezawodne w działaniu, a także wyposażone w akumulator o dużej pojemności, zapewniający możliwość dłuższej pracy.
Potencjalni nabywcy UPS-ów zwracają także uwagę na takie cechy, jak: możliwość zdalnego zarządzania i monitorowania, funkcjonalność rozwiązań, możliwość rozbudowy zasilacza UPS, np. poprzez dołożenie baterii, a także możliwość współpracy z systemami operacyjnymi IT. Nie bez znaczenia są również warunki serwisowania urządzeń.
Warto zaznaczyć, że istotnym kryterium wyboru konkretnego rozwiązania jest też energooszczędność. W obliczu wciąż rosnących cen energii czynnik ten jest brany pod uwagę przez coraz szersze grono użytkowników.
CO PRZYNIESIE NAJBLIŻSZA PRZYSZŁOŚĆ?
Zgodnie z przewidywaniami firmy badawczej IMS Research, w układach awaryjnego zasilania coraz większą rolę będą odgrywać zasilacze wykonane w topologii online. Już teraz można dostrzec wzrost zainteresowania zasilaczami online stosowanymi w systemach centralnego zasilania, a także zintegrowanymi systemami hybrydowymi, które stanowią połączenie systemu UPS, agregatu oraz automatyki sterującej. Klienci coraz bardziej interesują się również funkcjami zwiększającymi efektywność energetyczną systemu (kompensacja mocy biernej, wysoka sprawność zasilaczy UPS).
Z obserwacji Jarosława Piotrowskiego z firmy Telzas wynika, że coraz częściej – nie jako zasilanie awaryjne, ale jako element obniżenia kosztów eksploatacji – stosowane jest zasilanie z odnawialnych źródeł energii. Systemy zasilania OZE w układzie hybrydowym z zasilaniem awaryjnym często stają się silnym wsparciem dla zasilania budynku.
Wykorzystanie w systemach zasilania awaryjnego z odnawialnych źródeł energii, takich jak ogniwa słoneczne czy generatory wiatrowe, może być skutecznym rozwiązaniem wspomagającym tradycyjne systemy zasilania awaryjnego, znacznie ograniczającym zużycie przez nie energii. Niestety, sposób ten nie jest pozbawiony wad, do których można zaliczyć stosunkowo niską stabilność i zależność od warunków zewnętrznych (nasłonecznienia, wiatru itp.).
Zdaniem Jarosława Piotrowskiego temat zasilania awaryjnego jest bardzo rozległym zagadnieniem, a systemy te rozwijane są równolegle z rozwojem zasilanych przez nie urządzeń i układów. Główne trendy zaobserwować można w powstających centrach danych (data center), gdzie układy zasilania dopracowane zostały do perfekcji. Stosowanie redundancji na wielu poziomach systemów zasilania gwarantuje użytkownikom pełne bezpieczeństwo i dostępność. Stosowane są UPS-y dynamiczne, ogniwa paliwowe czy – coraz bardziej popularne – zasilanie wysokim napięciem stałym (HVDC).
O tym, jak istotną funkcję może pełnić zasilanie awaryjne w budynkach, świadczą również zapowiedzi prezesa firmy Apple, który zamierza zbudować ogromną elektrownię słoneczną w Kalifornii. Instalacja ma powstać na powierzchni 12 km2 i produkować tyle prądu, ile zużywa nowa siedziba Apple w Cupertino, a także wszystkie sklepy koncernu w Kalifornii oraz wszystkie biura firmy w całych Stanach Zjednoczonych. To moc wytwórcza prądu dla 60 tys. gospodarstw domowych. Energię niezbędną do zapewnienia zasilania elektrycznego system ma czerpać m.in. z gazu ziemnego lub ze źródeł energii odnawialnej. To innowacyjne rozwiązanie może być nowym osiągnięciem w światowym segmencie zasilania bezprzerwowego w inteligentnych budynkach.
Autor: Agata Abramczyk jest absolwentką filologii polskiej o specjalności edytorskiej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz studiów podyplomowych z zakresu redakcji językowej tekstu na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat związana jest z branżą dziennikarską i wydawniczą. Jest pasjonatką nowoczesnych technologii.